اصول انسانگرایی دیجیتال: دیدگاه انتقادی پسا انسان‌گرایانه
تأملاتی در مورد انسانگرایی دیجیتال اثر اریش پرم
چکیده
انسانگرایی دیجیتال از نگرانی‌های جدی در مورد چگونگی توسعه دیجیتال و تأثیر آن بر جامعه و انسان‌ها سرچشمه می‌گیرد. اگرچه این انگیزه واضح بوده و به طور گسترده‌ای پذیرفته شده است، اما هنوز حوزه‌ای نوظهور به شمار می‌آید که دارای یک تعریف پذیرفته شده جهانی نیست. همچنین، نقطه تمایز آن از سایر تلاش‌های مشابه خیلی واضح نیست. در این مقاله، ما به طور انتقادی مفهوم انسانگرایی دیجیتال را بررسی می‌کنیم و اصول اصلی آن را که توسط حامیان اصلی آن تدوین شده، ارائه می‌دهیم. این اصول شامل جستجو برای حفظ کرامت انسانی و ایده جامعه بهتر بر اساس ارزش‌های روشنگرانه است.
این مقاله نتیجه می‌گیرد که انسانگرایی دیجیتال باید به‌عنوان یک تلاش فنی برای شکل‌دادن به فناوری‌های دیجیتال و استفاده از آنها برای نوآوری در این حوزه و یک تلاش سیاسی برای بررسی تغییر قدرت برآمده از فناوری دیجیتال و درعین‌حال یک تلاش فلسفی شامل بررسی و جستجو برای محدودکردن دامنه آن و تعیین مرزهایی برای گستره دیجیتال تلقی شود.
از نظر روش‌شناختی، انسانگرایی دیجیتال تلاشی میان‌رشته‌ای برای بحث در مورد طیف گسترده‌ای از کمبودهای توسعه دیجیتال است، از نقض حریم خصوصی تا تغییر قدرت، از بیگانگی انسان تا انکار. درحالی‌که انسانگرایی دیجیتال با طیف گسترده‌ای از زمینه‌های موجود و سایر جنبش‌ها همپوشانی دارد، بازتابی نوین از آگاهی آکادمیک، مهندسی و اجتماعی، از چالش‌های فناوری‌های دیجیتال است.
مقاله اصلی در اینجا قابل‌دسترسی است: https://doi.org/10.1016/j.jrt.2024.100075 (دسترسی آزاد)
